Na slechts een jaar in Eindhoven woonde hij een tijdje in Lage Vuursche. Via dat pittoreske dorpje kwam hij uiteindelijk terecht in Baarn. En dáár gebeurde het: daar ontmoette hij de liefde van zijn leven. Die liefde bracht hem naar Spakenburg, en daar is hij tot op de dag van vandaag nog elke dag diep dankbaar voor. ,,Dit dorp heeft mij alles gegeven", zegt hij weleens. En als hij dat zegt, meent hij het.

Stilte

Want praten, dát kan hij. Stilte is voor andere mensen. Tiemen praat als er niks te zeggen valt, en als er wél wat is, dan doet hij er nog een schepje bovenop. Altijd vriendelijk, altijd nieuwsgierig en qua volume altijd op iets meer dan standje drie. Het maakt niet uit of je bestuurslid bent, trainer, scheidsrechter of vrijwilliger bij de ballenjongens – Tiemen weet wie je bent en heet je welkom alsof je thuiskomt.

Hij liep jarenlang rond bij SV Spakenburg. De blauwe kant van de Westmaat. Maar inmiddels is hij al lange tijd verkast naar VV Eemdijk. En ook daar is hij allesbehalve een grijze muis geworden.

Bij Eemdijk is Tiemen de gastheer. Dat klinkt chic, maar het betekent vooral: er zijn als mensen binnenkomen. Ontvangen met een kop koffie, een grapje, een oprecht welkom. Hij ontvangt het bestuur van de tegenstander en het scheidsrechterskorps alsof het z'n eigen familie is. Alles klopt. De eerste indruk, de juiste toon, een vriendelijk woord op het juiste moment. Hij weet wanneer je even moet kletsen en wanneer je iemand met rust moet laten. Dat laatste doet hij niet vaak, maar als het echt moet, kan hij het ook. Dan zet hij even de knop om, maar….. niet praten valt voor hem niet mee.

Babbels

Tiemen heeft babbels, zeggen ze weleens. Maar ook een klein hartje. Een mensenmens, met een ouderwets warm karakter. Voetbal? Daar is hij gek op. Hij was jarenlang trainer van reserveteams – niet omdat hij per se carrière wilde maken, maar omdat hij een liefhebber is van het spelletje. Van het gras, de lijnen, de opstelling, de bal die net niet goed valt.

En ja, hij heeft ook gerookt. Zou hij zijn sigaretten vroeger gehaald hebben bij Tiemen van Mijntje? Ook een Tiemen. Heel bijzonder eigenlijk, dat kan haast geen toeval zijn.

Het mooie is: hij doet alles wat hij doet uit liefde. Liefde voor het voetbal, liefde voor de club, liefde voor de mensen. En ja, ook liefde voor het dorp – want ook al is hij hier niet geboren, Spakenburg is zijn thuis geworden. Hij vond er de liefde, én een tweede leven langs de lijn.

Tiemen Hendriks. Een naam die je onthoudt. Gewoon Tiemen, met een i en een e. En geloof me: daar zijn ze bij Eemdijk ontzettend blij mee.
Bron: de Bunschoter